Kurz świata.

Dla P.

Spisałem grzechy na białej kartce,
nie to, co mówisz, lecz jak mówisz,
papier schowany w szufladzie,
nigdy nie czułem swych skrzydeł,
chłopiec urodził się ptakiem,
obudził się z płaczem,
nie czuje serca...
opada w dół jak płatek,
przebite łańcuchem przez grawitację,
niebo nigdy nie było tak ciepłe,
jak ogrzać ręce w klatce?
odwracam wzrok, tam jestem wolny,
od zawsze wolę w głąb patrzeć,
tracę ciebie, siebie,
dziś jest przecież tak ważne,
poddałem się dawno,
to tylko echo wyschniętych pragnień,
goni, potyka się, jak słowa w gardle,
pustym kanionem przez wyobraźnię,
znów jest ostatnie,
podajcie płaszcz i koniec!
przez chwilę jest mi dobrze,
zetrzyj kurz świata z moich powiek,
proszę,
Boże...

Tam skąd jestem to klasyka.

autor

Hussar

Napisany: 2011-02-18 Dodano: 2020-02-18 21:38:05

Ten wiersz przeczytano 957 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie