W kuźni

Jak wiadomo, unikanie tego, czego się boimy, nie zawsze wychodzi nam na dobre... :)

Były raz sobie dwa kawałki żelaza,
niepozorne i - zda się - niepotrzebne nikomu.
Kowal ze znawstwem popatrzył - miecze wykuję - powiedział,
gdy jeden niepostrzeżenie się wsunął pod stertę złomu.

Więc... jeden znosił ogień i wodę,
młot i kowadło, śpiewał i stękał.
Drugi spokojny w swojej kryjówce
obserwował iskry i... ciosów się lękał.

Pierwszemu nieobce miech i obcęgi,
cierpliwie znosił polerowanie...
Drugi spokojnie leżał i czekał
nie zaznawszy bólu, na cud co się stanie...

A gdy pierwszy już był gotów,
kiedy zalśnił w pełnym słońcu,
drugi... jak leżał tak leżał.
I zardzewiał. W końcu.

autor

annael

Dodano: 2007-03-05 12:28:35

Ten wiersz przeczytano 1003 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie