kwiatów magia
kwiatom majowym
kwiaty jak dzieci
bezbronne słabe
ani w nich siły
masy zbyt małe
ani na chwilę
męstwa sprytności
a są wśród wszystkich
osobistości
głos kwiatów niemy
a grzmi jak burze
otworzy serca
pocieszy duszę
gniewy i żale
swym wdziękiem kruszą
wymuszą uśmiech
i łzę osuszą
tak najzwyczajniej
nie czyniąc kroku
finezją magii
pełnej uroku
dziękują pięknem
nie tylko Bogu
woń swą oddają
dla wszystkich wokół.
Komentarze (7)
Pieknie piszesz o kwiatach.Moje klimaty.Pozdrawiam
czerwcowo:)
tak, takie właśnie są kwiaty... magiczne :-)
Tak delikatne przecież i kruche,
a wesprą gdyś słaby duchem!
Pozdrawiam!
Witaj!
Lekko, miło i kwiatowo,
krótko mówiąc magicznie.
Serdecznie pozdrawiam.
W kwiatach ukryta jest magia. Pięknie o nich
napisałaś, ciekawe porównanie. Pozdrawiam:)
Cudny wierszuś! leciutki jak skrzydła motylka+++++
Pozdrawiam serdecznie:))
kazdy kwiat coś reprezentuje
ma swój urok
pozdrawiam:):)