Kwiaty
Kwiaty są jak życie,
rankiem młode,
nieśmiałe.
O południu
na wszystko sobie pozwolą,
jak dzisiejsza młodzież.
Rozkapryszone, aroganckie,
to opis
południowych części życia
człowieka.
Wieczorami,
czyli pod koniec swego,
wcale kwiatami usłanego życia,
poważne,
najpiękniejsze w dniu
który dla nich jest życiem,
ze smutkami, miłościami, radością.
Potem
czeka je wieczność,
wśród innych,
które
ukończyły swój żywot.
I do wieczności końca
i jeszcze dłużej
będa
cieszyć się
w twojej przepięknej
jak kwiat
krainie wyobraźni...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.