KWIATY
Odeszły nawet moje wspomnienia
skradły pocałunki marzenia
wysyłam do ciebie kwiaty
tylko one mogą być z nami
patrzę w lustra odbicia
ale takie smutne życiem
oczy pobladłe strapione
co robić serce tak woła
twój obraz w piasku wydrapać
może skoczyć w otchłań niebytu
szukać ciebie w nieskończoności
zobaczyłem ciebie w szkle
serce złapało promyk nadziei
może powrócą wspomnienia
biegać razem będziemy
tacy młodzi szczęśliwi
JNaszko
Komentarze (5)
smutno,
pozdrawiam serdecznie
:)
Wspomnienia takie są.
Czas wymazuje złe, piękne zostawia.
Wspomnienia powrócą, a czas zagoi rany :) pozdrawiam
:)
cierpienie jest często źródłem natchnienia.
Nienajgorzej.
Może zbyt kawanaławoosobiście.
Warto powrócić po pewnym czasie do utworu z
"grzebieniem" i ułożyć rozwiane burzą myśli.
wspomnienia powrócą ale nie młodość,
pozdrawiam świątecznie:)