Kwiaty łez

Przepraszam, że żyję to się wiecej nie powtórzy!
Poczekaj chwile, to zaraz minie,
ani się obejrzysz i zgine.
Odejde tam gdzie światło nie dociera,
do ziemi, do piachu.
Przysypią mnie kamieniami, przy lesie w oddali.
Tam gdzie nikt nie był i nie będzie.
Żadnych promieni i zero zieleni.
Taki mały koniec świata.
Kiedy zatęsknisz, a po policzku Twoim spłynie łza, między jednym z kamieni zakwitnie kwiat.
Kwiat smutku, kwiat bólu, czysty bez skaz.
Ile kwiatków między kamieniami, tyle ludzi zapłakanych.

autor

black*Angel

Dodano: 2006-08-14 10:25:56

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie