Kwiaty poezji
Kwiaty poezji na sercu wyrosłe
Mają doprawdy wielką moc.
Upajają zmysły zapachem,
Cieszą pięknem oczy
Cudnego widoku spragnione,
I kwitną wiecznie.
Zerwane choć raz w ogrodzie słowa,
Ręką miłości pielęgnowane,
Będą żyć nadal w świątyni pamięci.
Komentarze (13)
Świątynia pamięci, to urocza metafora. Ładny wiersz.
I tymi słowy wywyższyłaś poezję, czyli to co tak
bardzo kochamy my piszący, ale i ci co nie piszą a
tylko czytają, bo widocznie też ja kochają.
Poezję trzeba pielęgnować, to ogród pełen pięknych
kwiatów.
tyle uczucia w twych slowach pieknie napisane plus++++
Rozmarzony,bardzo ładny wiersz.A haiku rzadko kto
pisze.
Pięknie oipisałaś moc poezji i samą poezję. Choć w
kilku słowach ale wymownie i poetycko.
Wielkie brawa.
Wiersze jak kwiaty ładne porównanie i ładny wiersz.
Piękne słowa nie tylko w nas zostają bardzo często nam
pomagają:)
Rzadko są kwiaty. Częściej poezją smaganie. Czynią
tak poeci(tki) - dranie.
Pieknie slowami pokazujesz wizerunek "kwiatow
poezji".Bardzo mi sie podoba.
Kwiaty poezji kwitna wiecznie..ladny wiersz
Pięknie namalowałaś swój wizerunek poezji:)
ech, rozmarzyłam się...już widzę pięknie kolorową łąkę
z naszymi wierszami:))