kwiaty z pustyni Mohave

Od dawna mi wszystko umyka...
(Miłości, wiersze – i słowa.)

Jeszcze ją w myślach – spotyka...
- Jeszcze - taką (- ją...) (- wczoraj...) – całował.

lecz już... (- on nie chce jej ranić...)
Chciał - przyjacielem być wiernym.

Czy kochał? – Tak! prawie za nic:
za wierszy urodę jej prawd...
- dał... - bukiet!.. (- wiązany z cierni...)
- jak z kwiatów... - pustyni... (- Mojave.)

................................

Ocknął się... - chce... – Chce naprawić.

Co czynić? - noc jeszcze ciemna...
Na trzeciej*... - zegar przystanął.

Świadomość... – urwana jak hejnał.

Ma życie... - porwane... - jak sen...

(Myśl - wolno wraca... (- z nią - Anioł...)
(- Nadziei...) - że nowy jest dzień.)



Zwyczajne czekanie... - bezsenność.
.
Znów ranek... – Tabletki... - Łyk kawy.

I – szept... - gorączkowy... - wciąż ten:
Ja - muszę! (- jak zegar(?).. – naprawić!..)


Spokojnie – weź oddech! - Jest - TLEN!

20.02.2020 r.


* - z jednej strony - godzina na zegarze, gdym - w chorobowym stanie się ocknął, a - jednoczesnie - odnisienie do trzech wcześniejszych prawdziwych i wzajemnych milosci, ktore nie mogły byc zrealizowane.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2020-02-21 Dodano: 2020-02-21 20:03:15

Ten wiersz przeczytano 1325 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie