Kwietniowo...

Lecą z nieba mokre krople.
Nie, to śnieg, więc co ja plotę!?
Lecz za chwilę leje znowu
w rynnach głośno woda dzwoni.

Jeszcze spływa w dół potokiem,
wtem za chmur wygląda słońce.
Ledwie błysnął promyk ciepły
jakby duszę chciał pokrzepić.

I już znika za woalem
jaki tworzą chmury szare,
a z nich sypią się na ziemię
płatki białe zwane śniegiem.

Zbzikowała do cna aura,
kwiecień zaś się mocno stara
by sprawdziło się przysłowie,
że i wiosną śnieg być może.

Miłe ciepło miesza z mrozem
serwując deszczową wodę,
tak na przemian z płatkiem białym,
taki klimat przecież mamy.

Na nic więc to narzekanie,
kałuże w system wpisane.
Chłód i buty przemoczone,
w to ryzyko są wliczone.

Argo.

autor

Argo

Napisany: 2021-04-08 Dodano: 2021-04-08 16:37:49

Ten wiersz przeczytano 896 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie