Kwitnące uczucie
Pod ciemną kurtyną nieba,
przechodzę swój szlak,
to serca jest potrzeba,
bym żył, lecz już nie sam.
Omijam budynki we mgle,
zima gdzieś zanika,
już wiesz jak to jest,
gdy do serca twego wnikam.
Do domu wracam z uśmiechem,
znów potrafię się śmiać,
wiatr wciąż grywa z echem,
już nie muszę się bać.
Dotykam twej ciepłej dłoni,
świat wywraca swe dno.
Pod dach nas stróż schroni,
zobacz, to jest nasz dom.
Nauczyłaś mnie znowu oddychać,
bądź zawsze obok mnie,
wiosna nas chce powitać,
tak bardzo kocham Cię.
Odsłania swą duszę słońce,
rozkoszną melodię chce grać,
spójrz, kwiaty na białej łące
już kwitną, nie trzeba się bać.
Przytul się mocno kochanie,
już jestem, by kochać Ciebie,
do łóżka przynoszę śniadanie...
czujesz? – jesteśmy już w niebie.
Komentarze (2)
Prawdziwa miłość rozgościła się w Twoim sercu. Można
wyczuć zapach szczęścia, oddania, radości , zachwytu!
Brawo!
Tak więc istnieją jeszcze prawdziwi romantycy..?