La Donna
Czerwone włosy- rozkrzyczane
Na czarno obramowane oko-zachłanne
Jeszce nie wie,
że niebo już dla niej otwarte
Pazurami trzyma się Ziemi
Pełną piersią pcha się przez świat
Nadmiernie wyprostowana
Idzie lekkim krokiem,kontrolowanym
z okrągłymi kolanamm i grubymi udami
Ze swoim wdzięcznym "o la la la"
Nie zdoła juz zdobyć świata
Choć stara się oszukać czas
nie oszuka nas
Zdradzona przez żyły własnych rąk
autor
Malgorzata Sienicka
Dodano: 2015-08-07 21:59:53
Ten wiersz przeczytano 853 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Ładnie:)
Z tyłu liceum,z przodu muzeum,a w środku pewnie młoda
dusza...Wygląda to często groteskowo,ale żal mi takich
pań,bo jeszcze tak bardzo by chciały...
Ładnie i ciekawie napisane.
Pozdrawiam.
Popraw "jeszcze"
Dobry przekaz.
Nie każdy człowiek, nie tylko kobieta, potrafi
zaakceptować upływający czas i zanikające atrybuty
młodości.
ładne:)
...e mobile
Tekst niebanalny w ciekawym
wierszu.
Pozdrawiam:]
Ładny tekst.
Tylko czy klimat ironiczny pasuje, może:-) . Miłego:-)
"Zdradzona przez żyły własnych rąk"
Dla mnie, bardzo smutny obraz, ale dobrze napisany.