Labirynt samotności

Gęste ściany zamykają myśli, uczucia, nas
w labiryncie samotności.
Kto pierwszy przejdzie przez drzwi
nie otwierając starych klamek jak puszek Pandory?
Wtedy poczujemy różane płatki wolności pod stopami.
Wyznaczamy własną skalę normalności.
Wewnętrzne dźwięki lęków przegonimy wspólnym śmiechem.
Z list dawnych planów stworzymy jedną przyszłość.
Będziemy podróżować plażami, górami, łąkami, rzekami,
eksplorować smaki życia.
Nigdy więcej nie szukać miłości, a nią być.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2017-03-13 Dodano: 2017-06-20 15:24:28

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie