Łagodny ciepły miły głos

Było słońce dookoła wzdłuż i wrzerz
Natura mimo jesieni jeszcze zielona
Mówi do mnie szeptem – moje złoto
Ile zechcesz to dla siebie i innych zabierz

Pałko brązowo dekorujesz niebieską wodę
Lśnisz na jej tle, jak wodnik udzielny szuwarów
Dziś do ciebie foto zbliżyć się nie mogę
Gdyż szanuje przyrodę ,nie zbliżam się do stawu

Podnoszę do policzka telefon , głos ciepły nieznany
Dalekie słowa biegną do mnie – słyszę kochany
Ta woda, to słońce lśniące w wodzie i ten głos tajemny
We mnie jesienna euforia, miłością ogarnięty

Jesienna natura znalazłem mnie samotnego w swej dziczy
Rozmawiała ze mną wśród parkowej - leśnej ciszy
Zapatrzony w lśniącą niebieską wodę małego jeziorka
Wchłaniam w siebie to piękno, a ciebie obok nie ma

Rozmawiałem z tobą sam na sam w pięknej scenerii
Ta rozmowa w plenerze zostanie we mnie i nic
się nie zmieni
Słyszałaś nasze przekomarzanie się z tatarakiem
Uśmiechał się do nas – jesteście parą, ja waszym swatem

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2013-10-01 Dodano: 2013-10-01 05:31:49

Ten wiersz przeczytano 927 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie