Łagodny ciepły miły głos

Rozmowa z przyrodą

Było słońce dookoła wzdłuż i wrzesz
Natura mimo jesieni jeszcze zielona
Mówi do mnie szeptem – moje złoto
Ile zechcesz to dla siebie i innych zabierz

Pałko brązowo dekorujesz niebieską wodę
Lśnisz na jej tle, jak wodnik udzielny szuwarów
Dziś do ciebie foto zbliżyć się nie mogę
Gdyż szanuje przyrodę ,nie zbliżam się do stawu

Podnoszę do policzka telefon , głos ciepły nieznany
Dalekie słowa biegną do mnie – słyszę kochany
Ta woda, to słońce lśniące w wodzie i ten głos tajemny
We mnie jesienna euforia, miłością ogarnięty

Jesienna natura znalazłem mnie samotnego w swej dziczy
Rozmawiała ze mną wśród parkowej - leśnej ciszy
Zapatrzony w lśniącą niebieską wodę małego jeziorka
Wchłaniam w siebie to piękno, a ciebie obok nie ma

Rozmawiałem z tobą sam na sam w pięknej scenerii
Ta rozmowa w plenerze zostanie we mnie i nic
się nie zmieni
Słyszałaś nasze przekomarzanie się z tatarakiem
Uśmiechał się do nas – jesteście parą, ja waszym swatem

Bolesław w swoich słowach

Widziałaś moje przekomarzanie się z tatarakiem
Słyszałaś mój głos -


(za przerwaną cudowna naszą rozmowę w tej pięknej scenerii
winie przypadkowy los i nic się już nie zmieni
Przyciskałem klawisze –prosiłem niebiosa o pomoc
Mój aparacik gdzie był twój trzymany w dłoni –
Pod wrażeniem piękna przestał dzwonić )


Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Poetazeslaska.simplesite.com

autor

slonzok

Napisany: 2015-12-21 Dodano: 2015-12-21 04:28:35

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie