Łąka

Trawa delikatnie oplata pozostałości człowieczeństwa
Spolegliwie muska skronie zmęczone dniem
Wierzby płaczące w humorze dzisiaj nienagannym
Patrzą na mnie wiedząc, że już nie potrafię się ukoić snem
Z bólem wchodzę w nowy dzień, czekam aż spadnie deszcz
Wszystkie kwiaty na mej łące uschły wraz z uschniętą mną
Czas nie zatrzymuje chwil
Nie on lecz tylko Ty
Możesz dać odetchnąć mi

autor

radius

Dodano: 2012-08-16 23:28:42

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie