LALA

(dla mojej dorastajacej córki)

Zapytałem dzisiaj lalę, która mieszka w mojej szafie:
„Czemu płaczesz moja miła, czemu łzy ci z noska kapią?
Masz tu misia do zabawy i piłeczkę i żołnierzy,
Czemu szlochasz bezustannie, co ci na serduszku leży?”

Lala łzy otarła z buźki, uśmiechnęła się jak dama:
„Jak nie płakać i nie szlochać, kiedy jestem taka sama?
Nikt mi włosków nie uczesze, nie ubierze, nie wystroi,
Nie przytuli, nie pocieszy i nie złaja, jak coś zbroję.”

Strasznie się zakłopotałem, szybko w ręce wziąłem lalę,
I przytulam, i pocieszam, śmieszne bajki dla niej baję.
Ale ona mnie nie słucha, roni łzy jak przy cebuli.
W końcu się zirytowałem: „Czy już nic cię nie utuli?”

„Nic ci szczęścia nie przyniesie?” Lala głośno znów załkała,
Główkę w rączki swe wtuliła i tak łkając powiedziała:
„Twoje bajki do niczego, twa pieszczota mi niemiła,
Bo mi tęskno do dziewczynki, która ze mną się bawiła.

autor

KapRysiek

Dodano: 2006-01-10 01:09:32

Ten wiersz przeczytano 2695 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie