Laleczka z porcelany

Moniko, czekam na wersję alternatywną, tylko wiesz jak
z nimi jest, musi być lepsza od oryginału.

Miłego dnia.

Wzruszył mnie ten wiersz... Pięknie nawiązałeś do
oryginału J.Cygana, który uwielbiam - w wykonaniu
M.Jeżowskiej... (lubię tę piosenkę do tego stopnia, że
napisałam kiedyś jej wersję "alternatywną", jak się
kiedyś poważę, to....) Pozdrowienia serdeczne
Grzegorzu! :)

"Twoje Oczy" podziwiam, czy wystarczy?
Jedno pewne, z tarczą wrócę czy na tarczy?

Pozdrowienia za gór.

Laleczki z porcelany są bardzo kruche:)Najlepiej nie
dotykać, a tylko podziwiać:)

Wiktorze, doświadczenie przez Ciebie przemawia, tak
jest w istocie, co nagle to po diable, czasami miłość
szybko się kończy. Nie można wszystkiego naraz
ofiarować i zostać z pustymi rękoma. Wymowa wiersza
jest podobna, najpierw zauroczenie, zapatrzenie w
siebie, a gdy to mija, laleczka spada na twardy grunt.


Pozdrawiam Wiktorze, bagnet na broń - dzisiaj.

Piękny wiersz. - tak nasuwa się mi... - jeśli miłość
prowadzimy bez opamiętaniaa, do utraty tchu, po
granice możliwości - bardzo często - kończy się to
jakimś końcowym jej rozbiciem. - pozostają szlachetne
- porcelanowe kawałeczki wspomnień...
- Tak więc- zawsze potrzebny jest umiar i opamiętanie.

Pozdrawiam serecznie Grzegorzu:)

Oleńko Droga to nie jest wiersz o ogryzku, tylko
o baśniowej Księżniczce, wiesz przecież tam jest
wszystko wyidealizowane, chociaż czasami dla dodania
dramatyzmu, coś spada na ziemie i się rozbija.

Wszystkie Dobrego, miłego wieczoru, dziękuje za miły
komentarz.

Cóż tu można mądrego powiedzieć, mhmmmm na laleczkę z
porcelany nie ma rady?

Grześ, wiersz porusza a co za tym idzie temat jak
rzeka, nie zawsze jest tak jak w Twoim wierszu;)

W życiu można spotkać swoją połówkę jabłka, która
czasami przez życie zostanie nadgryziona, to jednak
ludzie są ze sobą tak jak sobie przyrzekali na dobre i
złe:)

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiech zostawiam,
Ola:)

Deboro, piękne słowa charakteryzujące wiersz, jakże
prawdziwe, bo miłość i porcelana w swym wymiarze są
kruche i tylko czas ma nad nimi władzę.

Pozdrawiam, mam na imię Grzegorz, a ta Pani w nicku ma
brodę.

Teresko, powiedz czego nie lubisz, bo widocznie się
starzeję i pewne rzeczy już umykają.

Miłego czwartku.

Grzesiu,jakież to urocze...masz rację,ja też nie lubię
...dużo zdrówka życzę,serdeczności :)

Bardzo mi się podoba ten wiersz, porównanie laleczki
do miłości idealne. Tak porcelana jak miłość jest
równie piękna, szlachetna i trwała, ale tylko wtedy
kiedy odpowiednio o nią zadbamy w innym wypadku się
rozpada na kawałki jak w Pani wierszu. Dziękuję za ten
opisany obraz.

Tsmat, ta piosenka chyba jest w górnej dedykacji
jeśli to ta o której myślisz. Sprawdź.

Kłaniam się.

Pamiętam że była taka piosenka o właśnie takim samym
tytule, no ale treść... już nie ta.
Piękny wiersz, aż chce się czytać i nie przestawać. Z
wielkim podobaniem.
Pozdrawiam.
;)

Irenko, jeszcze jedno spojrzenie na prawdziwą miłość
poprzez baśń oczywiście, ale tak mniej boli, bo nie
opieramy się na rzeczywistości.
Mniej jest do zniesienia.

Miłego wieczoru i uśmiechu na twarzy.