LAS
głucho w tym lesie
tak mgliście i niebezpiecznie
dużo zmartwień suchych korzeni
na szczęście wrony mają gdzie usiąść
przeczytać myśli
zapisane na liściach
mało tu spokoju
mało miłości
a nadzieja wciąż pisze
zapatrzona w daleki horyzont
w tym lesie mieszkam
otoczone drzewa moimi ramionami
już się nie boją
Klaudia Gasztold
autor
cicha myszka
Dodano: 2017-07-07 21:31:52
Ten wiersz przeczytano 621 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
podoba mi się
Bardzo ładny wiersz. Pozdrawiam.
wrony choć ptaki mają korzenie zresztą jak większość
gniazdowników
wszak zbierają patyki korzonki dla własnej małżonki na
ściele
w ten sposób wiele latających osób łącze uzyskuje z
drzewami więc ptaki i wrony wracają do lasu jak w
rodzinne bo z korzeniami strony
Fajny, przyrodniczy wiersz, pozdrawiam :)
Super! Bardzo mi się podoba!
Bardzo klimatyczny wiersz :) Pozdrawiam serdecznie +++
Ogarnąć las Swymi ramionami,
nie raz mi się tak marzy,
nie rozciągnę ich nawet wołami.