las dziewiczy prastary
Droga prowadziła poprzez górskie skały
zboczem ku dolinie, otoczonej świerkiem.
(Tam drzewa z górami i niebem gadały),
gdy drwal je podcinał - upadały z
jękiem.
Jeszcze wtedy lasy gęste i wysokie,
grzybem i żywicą pachnące z oddali,
cieszyły wędrowców niezwykłym widokiem,
las śpiewał i tańczył - dziewiczy,
prastary.
W nim znaleźli przystań młodzi
kochankowie,
złączeni w uścisku tej magicznej chwili.
Las kiwał gałęzią miłości w pokłonie
kontent, że drzwi w skryciu kochankom
uchylił.
A kiedy żołnierze przed wrogiem ukryci,
ranni i bezbronni ginęli po drodze,
las zacierał ślady, a ofiary liczył...
doświadczając zbrodni od najeźdźcy
srodze.
Myśliwy polował na sarnę i dzika,
a ptaki z gałęzi padały z potrzaskiem,
las smutno zaszumiał nad zwierzęciem z
cicha
i nad swoim losem cichutko zapłakał.
I tak poprzez wieki i Ojczyzny dzieje
las doświadczył piętno i historii
ciężar.
Może mądry człowiek zdoła las ocalić
by ten pokoleniu przyszły czas odmierzał.
Komentarze (9)
Piękny twój wiersz dopiero teraz przeczytałem.
Pierwszy wiersz na forum, którego nie mogłam
doczytać.. ze wzruszenia. Dziękuję.
Regularny wiersz..z tymi rymami czasownikowymi jakbym
Mickiewicza czytał :)..Dwa czy trzy słowa niezbyt
pasują..bo "w skryciu" - trochę niżej "ukryci".."Z
potrzaskiem" - hmm..do "zapłakał" coś innego..Padanie,
upadanie..i przecinki w ostatniej zwrotce..Tyle z
technicznych uwag :).. M.
Niesamowite po przeczytaniu twojego wiersza usłyszałem
trzask upadających drzew...i odgłosy walki w
lesie...madrosc słowa w twoich wersach budzi
szacunek...pozdrawiam.
nie było nas...był las
nie będzie nas... zostanie las.
Stary las to księga dziejów Ziemi...pochylmy się z
pokorą gdy przekraczamy jego progi.
Świetny nastrój i głęboki sens wiersza
Bardzo dobry dwunastozgłoskowiec z wyraźną średniówką.
Warsztatowo doskonały. Rymy krzyżowe. Piękne
przesłanie patriotyczne -las ochrania żołnierza i jest
świadkiem wydarzeń historycznych. Puenta doskonała -
szanuj przyrodę -ona nas przeżyje. Gratuluję i
serdecznie pozdrawiam.
las jest pełen życia i śmierci, jest niesamowity
wita, bardzo miły wiersz o poszanowaniu przyrody,
konkretnie lasów. kocham lasy,
spacerując po nich traci się poczucie czasu,
chciałoby się w nim pozostać, lasy, niemi
świadkowie naszej historii. pozdrawiam.
Piękny wiersz jest w nim tęsknota i szacunek oraz
miłość do krajobrazów,bo lasy niektóre przetrwały i
niejedną tragedię widziały Może Słoneczko zmień na
ocali Podoba mi się opowieść Pozdrawiam ciepło:)