Las poetów

Siedzę pośrodku,wokoło mnie drzewa,
Słońce przeszywa je promieniami.
Zastanawiam się ile poetów,
chciało nakarmić je słowami.

Siedzę na tym samym głazie co zazwyczaj,
wczoraj,przedwczoraj i każdego dnia.
Tu po prostu najlepiej mi się pisze,
to miejsce magię w sobie ma.

Siedzę wciąż i zastanawiam się,
Ilu przede mną tu siedziało.
Może w ciszy usłyszę Ich głos,
przez to stare drzewo ,które Ich słyszało.

Siedzę i szukam natchnienia w tej ciszy,
myślami prześwituję korony.
I będę tu wracać dopóki nie napiszę ,
wiersza odbijającego się echem na wszystkie strony.

autor

Diana

Napisany: 2005-04-30 Dodano: 2005-05-01 13:44:47

Ten wiersz przeczytano 828 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Toniczny Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie