Łaska
tak hojnie
mnie obdarowałeś
a moje dziękowanie
takie małe
uczę się pokory
miłowania
czy to już koniec
mojej drogi
zielonooki Panie
autor
Miroczka 1
Dodano: 2015-08-12 15:16:29
Ten wiersz przeczytano 2131 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Pięknie o pokorze i wdzięczności.
Pozdrawiam:)
nikt tego nie wie
wiersz pełen pokory i wiary
pozdrawiam
Ładna refleksyjna miniaturka:) Pozdrawiam
serdecznie:))
"uczę się pokory miłowania" w każdym człowieku,
którego spotkamy na swojej drodze.Ale to jest trudne
zadanie.Pozdrawiam.
Przyznam,że to niepokojący tekst, tak go odbieram.
Nikt z nas nie zna dnia ani godziny. Pozdrawiam
Zielonooki
pięknie:)
świetny wiersz... Codziennie się uczymy wiary. Nie
ustawaj a zobaczysz, że nie tylko wiara będzie
mocniejsza, ale również wnętrze się ubogaci, co
znajdzie przełożenie w czynach. Gwarantuję :)
Kochani, dziękuję za odwiedziny, życzę wszystkim wielu
wzruszeń tego lata i do kolejnych spotkań po
wakacjach, moc buziaków
Bardzo ...
+ Pozdrawiam (:-)}
piękna refleksja! pozdrawiam serdecznie.
Przepiękny wiersz Miroczko:)
Serdecznie pozdrawiam:)
Zielonooki...pieknie :)
Ładnie i z pokorą. Jeszcze nie raz będzie okazja
dziękować za hojność.Pozdrawiam.
pięknie i z wiarą,,,,pozdrawiam :}
Pięknie "zielonooki Panie"
Pozdrawiam