ŁASKAWA PANI
Ty jesteś wszędzie łaskawa pani,
chyba za bardzo nie lubisz życia.
Dla ciebie nie ma przeszkód i granic,
ani dobrego miejsca ukrycia.
Taka cierpliwa jak dobra matka,
swoich wybrańców uważnie strzeżesz.
Pewnie to twoja największa gratka,
kiedy w ramiona każdego bierzesz.
Tyś niewidzialna - wszyscy cię znają,
nikt też przed tobą uciec nie zdoła.
Nawet szaraczek, ten polny zając,
będzie przy tobie kiedy zawołasz.
Podobno piękna jesteś jak anioł,
lecz taki zimny masz pocałunek.
I choć ubrana jesteś na biało,
to niesiesz tylko ból i frasunek.
Ksiądz często o tym mówi w homilii,
sam też się lękam i boję trochę.
O śmierci, czemu czekasz tej chwili,
bym oczy zamknął i został prochem?
Jan Siuda
autor
najdusia
Dodano: 2014-02-21 22:25:38
Ten wiersz przeczytano 1263 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
smutne obrazy - pozdrawiam
Tak, ta Łaskawa Pani do każdego przyjdzie. Szkoda
tylko, że u niektórych za szybko się zjawia.
To nie jest łatwe pisać o śmierci a tu nie ma strachu,
lecz oswajanie z tym co nieuniknione.
Dobrej nocy życzę.
Dość przejmująca, obrazowa refleksja...
Pozdrawiam:)
Smutny wiersz, lekko się czyta o tej nie wzruszonej
pani, pozdrowienia.
Bardzo ciekawy choć smutny. Pozdrawiam.
Tak ładnie, subtelnie i z pokorą napisałeś,
że...Przeczytałam drugi razy. I ten tytuł, łaskawa...
Pozdrawiam.
Piękny wiersz. O śmierci, ale czyta się go lekko.
Nie uciekniemy przed nią, a czasami też nie zrozumiemy
jej.
Pozdrawiam serdecznie
Dobry wiersz,w dość lekkiej formie o trudnym temacie.
Cóż każdy chyba się nad tym tematem zastanawia...
Pozdrawiam:)
No zgrabnie, ale nie przekupisz Janie. Przyjdzie w
swoim czasie.
Przepraszam - treść jest taka, jak ŁASKAWA PANI
Janie, nie wiem co napisać? Bardzo ładny wiersz,
smutny bo mówi o śmierci. Teść jest taka, jak Łaskawa
PANI, czysta i nieskalana. Pozdrawiam serdecznie
Do ostatniej chwili trzymasz w napięciu:))
Wzruszający zatrzymuje. Pozdrawiam bardzo serdecznie
Janie
Brawo Janie! nie myślałam, że kiedyś przeczytam tak
optymistyczny wiersz o śmierci, która zabrała mi Mamę,
zawsze ją potępiałam, wręcz nie znosiłam, a po
przeczytaniu Twojego wiersza, mogę się z nią
zaprzyjaźnić! Pozdrawiam serdecznie:-))