LATARNIA KSIĘŻYCA

Kiedyś świt witał pocałunkiem
Kochałem się zatracać w gracji tej

Nosił czas na skrzydłach mnie
Błagałem nie, by dalej baśni przyglądać się snu

Zatęskniony umierałem, we wspomnieniach zatopiony
Prosiłem załzawiony, w złamanym tonie goryczy serca

Tak to wszystko w karuzeli objęciach, uciekało pozornie
Czasu droga mozolna, sztormem okaleczona biła

Cisza najgorsza żagle napięła ślepo
Godzina wybiła,
To co kiedyś grał akordeon, przy świetle latarni księżyca

autor

majk

Dodano: 2012-02-26 00:34:22

Ten wiersz przeczytano 674 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie