Latarnik
wysyp mnie jak poduszkę z piór
ścieląc łóżko nieważkością
uwielbiam patrzeć jak latasz
dotykiem łącząc gwiazdy
na tęczówkach mojego
nocnego nieba
zrobiony w piersi wyłom
tworzywem uczyń na skrzydła
u ramion na zawsze wrośnięta
żaglem twych marzeń będę
wzburz mnie miłością
w białą kipiel morza zamień
brnij po kostki
rozbryzgując szczęście
na swojej skórze
obmytego z przeszłości
urodzę cię na nowo
zapal jak latarnię swoją miłością
będę czekała kamieniejąc na plaży
aż obudzisz mnie odczytując
zaklęcie zapisane na ustach
swoimi
autor
Grusana
Dodano: 2020-07-12 19:26:30
Ten wiersz przeczytano 893 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Ciekawie, romantycznie.
Pozdrawiam
Jestem wzruszona Waszymi komentarzami, dziękuję z
całego serca!
.... ależ romantycznie i cudnie. Pozdrawiam ciepło :)
Romantycznie wyrażona miłość.
Lubię takie klimaty wiersza.
Pozdrawiam.
Marek
Zachwycona liryzmem, pozdrawiam serdecznie :)
Ślicznie!!!
Pozdrawiam :)
Pod wrażeniem Twoich metafor jestem
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie
Ładnie. W Twoim niepowtarzalnym stylu :)
Pięknie lirycznie - podziwiam Twoją poezję:-)
pozdrawiam
piękna poezja
pozdrawiam
wzburz mnie miłością
w białą kipiel morza zamień
brnij po kostki
rozbryzgując szczęście
na swojej skórze- poetycko!
Piękne. Zapal mnie swa miłością - cudne jeszcze
bardziej:). M
Pięknie, czytało się ciepło i miło. Niczym przy
kominku zimą.
Przepiękny... treść, klimat - cudo :)