*Latoroślą marzeń...*

Latoroślą marzeń
podaję urok szatana
na jedwabnej tacy myśli,
a kwiaty zła rodzą się
nasycone purpurą krwi.
Niewiarygodna moc
wstępuje i rośnie!
Siłą odbita, szaleństwem
w roziskrzonym wzroku.
I nie błękitu nieba uczucia wyglądają.
To cielesność pragnie
żaru piekła końcem języka dotknąć.
To ja - zawieszona w próżni
wzlatuję nad ziemię
na skrzydłach żądzy.
To nie miłości szukam,
lecz jej cienia odbitego
w piaskach pustyni,
w wodach oceanu.

To nie ja... wrócę...

autor

zmijkaa

Napisany: 2000-09-18 Dodano: 2004-07-04 22:17:35

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie