Ławeczka.
Idę do parku,
siadam na ławkę.
Pamiętam ją , to ta,
na którą zawsze siadałam,
jak byłam dzieckiem.
Minęło już tyle lat.
Wracają młodzieńcze wspomnienia,
aż łezka w oku się kręci.
Nie wrócą już tamte lata.
Dopóki będę mogła,
zawsze przyjdę do parku,
nawet z laseczką.
I usiądę na ławeczkę,
jeżeli będzie stała.
I może opuszczę z jedną łezkę wspominania.
Czasami się tęskni za czymś ,co już nie powróci - zostają tylko wspomnienia.
Komentarze (1)
Czasem miło wrócić do przeszłości:] usiąść na
ławeczce, zapomnieć o wszystkim...