Lawiruję...
Niespełna pełna niespełnionych marzeń
Pełniących pełnie mojej egzystencji,
Niepewna pewnych w życiu wrażeń…
Przemierzam powoli świat.
W niewoli wolnej woli wielu
Żyję życiem życia doczesnego,
Moim światem- nie mój,
Brak świata mojego.
Niedowiarkiem wiary jestem
Niewierna wiernym przekonaniom.
Niepokój pokój mej duszy mąci
Spokojnie niespokojnym krokiem
Spokój ciała psuje
W labiryncie wiadomej niewiadomej
lawiruję…
Komentarze (2)
gra słó, przeciwieństwa przyciągają się lecz nie na
długo
dobry wiersz ciekawy
pozdrawiam
faktycznie lawirujesz...ale całkiem całkiem
ciekawie...fajny wiersz...pozdrawiam