ławka

cierpliwie przeżyła porywy uniesień
scyzoryk zostawił zranienia i słowa
następnych pokoleń wyznania też zniesie
na znaki twych uczuć ponownie gotowa

i chętnie ugości szpetnego kloszarda
a czasem mu nawet za łóżko posłuży
choć zranień tak wiele i dusza rozdarta
gdy poznasz ją i ty aż do łez się wzruszysz

to ona romansów i zwierzeń wysłucha
zmęczonej staruszce da moment wytchnienia
na prośby i skargi nie może być głucha
i ty możesz usiąść na chwilę skupienia

autor

AgnieszkaKrysia

Napisany: 2006-07-23 Dodano: 2006-07-24 06:03:45

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie