Ławka

Odszukaj straconą duszę nadzieję, coś dawno ją zgubił
Purpurę serca wyblakłą
W szarości dnia jesiennego
Pragnienie zrodzone cynizmem
Zgryzoty los,jak piranii szczęki
Szarpiąc resztki serca
Odszukaj samotną ławkę jesieni
Pokrytą martwymi liśćmi Oglądaj goniące za ziarnem ptaki
Nikt obok ciebie nie siądzie
łez z oczu nie otrze
Nikt ciepłą dłonią z odrętwienia nie wyrwie
Tuląc swym ciepłem

autor

ojoj 1

Dodano: 2004-06-21 17:02:47

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie