Ławka
Artur S. ...:*
Stoję, rozmyślam,
myśli unoszą mnie
w górę,
do nieba.
Gdzieś na skraju
pamięci
stoję ja,
zapatrzona
w jedną
opuszczona ławkę.
Jesień
zmieniła wszystko...
Nie ma już
na ławce
tej samej pary.
Czemu los nas rozdzielił
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.