Ławka w parku

Spacerowałam aleją
Po parku zielonym
Widziałam jak ludzie się śmieją
Jak rozkoszują się życiem wesołym

Przechodziłam obok ławki
Jak zawsze
Czułam zapach świeżej trawki
Jak zawsze

Na ławce siedziałeś Ty
Przychodziłeś tu codziennie
Cały czas Cię widziałam gdy
Czymś martwiłeś się niezmiernie

Nie chciałam by to się stało
Nie zamierzałam się zakochać
Nienawidziłam tego co się ze mną działo
Bo wiedziałam, że kiedyś będę szlochać:
Jeśli mnie opuścisz
Jeśli odejdziesz
Jeśli tchnienie miłości z siebie wypuścisz
Jeśli na inny tor życia wejdziesz

Lecz Ty wciąż mnie kochałeś
Wciąż przy mnie jedynej oddany
Ty wciąż przy mnie trwałeś
Na mnie jedyną zdany

Innego świata nie znałeś
Poza mną
Wszędzie za mną chodziłeś
By zabić wszelkie zło
Cały czas mnie śledziłeś
By zabić wszystko to
Co było złe wokół mnie

Pragnęłam Twojego dotyku czułego
Marzyłam o pocałunkach gorących
Żebyś mnie wciąż chronił ode złego
Żebyś do końca świata tulił w ramionach wrzących

Zawsze tak delikatnie
Po rękach całowałeś
Zawsze tak czule
Gdy się czułam samotna – pocieszałeś

Oddałam Ci duszę i serce
Ze szczerej miłości do Ciebie
Oddałam myśli i słowa
Kiedy nagle znalazłeś się w niebie
Szperam w pamięci wnęce
Ale od myślenia boli mnie głowa
Nie mogę powstrzymać płaczu w udręce
Ze mnie jest teraz gniewu i żalu czarna wdowa

Spaceruję aleją
Tak cichą tak mroczną
Złote liście do mnie się kleją
Jakby chciały otulić mnie swoją obecnością tłoczną

Obok ławki przechodzę
Jest pusta
W myślach wspomnienia gromadzę
Na ławce leży chusta
Srebrną nicią wyszywana
A na niej napis zza światów: „Moja ukochana…”

---------------------------------- © Copyright by edith_k@ (Wszelkie prawa zastrzeżone)

autor

edith_k@

Napisany: 2006-11-13 Dodano: 2007-05-24 16:32:01

Ten wiersz przeczytano 944 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie