Lecz to poeta się ...

w przewodach dusi się echo Chopina
cień, płomyk zaledwie – natchnienia
to już nie atrament a klawiatura
i płynie bezosobowa literatura
szybko i na czas, termin goni
ale pośpiech trwałe wartości trwoni

wiersze nieudane gorsze od milczenia
dziś to nam dane – marne skojarzenia,
sam nocą pisałem płytko szepcząc
i mam – stare grzechy czytam cierpiąc
a dusza tęskni za wersem z ich książki
lecz strach dał mi prawo by wątpić

dziś wiem są twórcy niedostępnych snów
i cała reszta, i te ich burdele słów
pierwsi wiecznie żywi umierają samotni
drudzy nim coś napiszą maja już pomnik
bo wydawca zyska a czytelnik straci
lecz to poeta się zeszmacił

autor

D.L...

Napisany: 2010-08-13 Dodano: 2010-08-13 21:27:46

Ten wiersz przeczytano 357 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie