Leczmy i ratujmy

Leczmy i ratujmy".
28.07.2018r. sobota 12:30:00

Leczmy i ratujmy duszę,
Leczmy i ratujmy serce, sumienie,
Leczmy i ratujmy rozum.

Ale jak?

Na początku znowelizujmy swe spojrzenie
I nie bądźmy agresywnymi napastnikami
Próbującymi się dostać do ludzkiego skarbca.

Nie tędy droga.

Można więcej, ale nie przymykajmy drzwi
Trzeba na wszystko sobie zasłużyć
I nie chorować ani na bliskość, ani na dalekość.

Potrzeba w tym wszystkim modlitwy.

Szanujmy pracę innych
I niech ciepłe skarpety ogrzewają nas,
W swej uprzejmości.

Bóg nas posłyła, na pewien piedestał.

Podarowano nam dotknięcie Boga,
Który wymaga,
Ale też zawsze nas rozumie i jest to na plus.

W ten sposób łagodzi się rana.

Złe wychowanie nie bierze się z suchych zasad,
Czy też wyschniętej miłości,
Ani nie z oskarżeń, ani z pradawnych punktów widzenia.

Nowe, stare, nieważne, wszystko odmierza klepsydra.

Dziedzictwo może nabierać pokory,
To wszystko może leczyć i ratować,
Wiadomo, że nie są to ostatnie słowa ni gesty.

Jednak trzeba wygłosić to i owo prosto z mostu.

Świeczniki chrześcijaństwa to nie tylko interpretacja,
Ale pewna interwencja ,
Bo zażywanie pewnych używek to grzech.

Najważniejszy jest właściwy wypoczynek.

Poczekamy, zobaczymy, a może jeszcze zaśpiewamy
I będziemy zadziorni jak ta szata bliska ciału,
Która chroni nas do ostatniej kropli potu lub deszczu.

Najważniejsze, by nie przelewać krwi.

Zdarzyć może się cud i nastanie błogosławieństwo,
I wypłyniemy na głębię,
I nie będziemy oślepieni przez jakąkolwiek ideologię.

Niech otacza nas blask Bożej Miłości.

Wszędzie dobrze, ale u Boga najlepiej,
Nie martwcie się, festiwal życia wciąż trwa,
A my chodźmy po ulicach i czujmy się wyśmienicie.

Z wiarą można więcej i po co kreować rzeczywistość?

Ile ludzi tyle odpowiedzi,
A Kościół zawsze dąży do niepodległości,
A my żyjmy pięknym życiem.

Powiadają, że królowa jest tylko jedna- Maryja.

Możemy być zakładnikami tej epoki,
I niech nie każą nas zamykać w pułapce,
My poradzimy sobie nawet z kleszczem.

Jesteśmy jak ogień, jesteśmy jak woda.

Przesuwają się granice dobrego smaku,
Ciekawe, co nam jeszcze we łbach siedzi,
Jednak wytłumaczyć się nie da wszystkiego.

Polaku, człowieku lecz i ratuj się sam!

Serdecznie dziękuję i zapraszam ponownie :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2018-07-28 Dodano: 2018-07-30 09:25:56

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie