Legenda o sokole czarnym

Skup się na tym, co czytasz, bo w każdej legendzie jest przecież ziarnko prawdy...

Dawno, dawno temu za górami, za lasami
Żył Indianin opętany mrocznymi siłami
Nie jest to bajka stworzona przez serce
Jest to legenda... prawdziwa wielce
Imię jego brzmiało „sokół czarny”
Bo jego los przez wieki będzie marny

Czar rzucono na niego przed wiekami
Tułał się będzie popędzany boskimi rozkazami
Imię jego w tamtych czasach wiele znaczyło
Wiele dobrego się wówczas wydarzyło
Lecz dnia pewnego zły urok rzucono
I los jego na wieki przekreślono...

Zarówno ciało, jak i ducha miał silnego
I wciąż się opierał, lecz co przyszło z tego?
Chorobą znużony utracił swe siły
A bliskie mu osoby samego go zostawiły
Poddał się, a duszę jego wygnano z wioski
Z pokorą i ufnością przyjął wyrok boski

W postaci sokoła zwiedzał przestworza
Bo taka była straszliwa wola boża
Lecz brat jego rodzony- „Lwie serce”
Przez lata modlił się w rozterce
I każdy, kto sokoła czarnego ujrzy na niebie
Niech słowa modlitwy bierze do siebie

Bo z wiatrem za sokołem brat słowa posyła
Są one cennym skarbem, niczym zmarłemu mogiła
A jeśli kto wsłucha się w wiatru szumienie
Niech powtarza słowa te, bo one to zbawienie:…
Hana noł hana noł on imta im ras kanti
nupa na doska daj dałi di

Wsłuchuj się w szumienie wiatru... i powtarzaj te słowa...

autor

Maciek O.

Napisany: 2005-02-25 Dodano: 2005-02-25 22:05:24

Ten wiersz przeczytano 741 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie