Lęk
Powiedz co czujesz
w drodze do Boga?
Boisz się?
Milczysz samotnie.
W imię ojca i syna !
spójrz,
lękam się za Ciebie.
Mija sekunda, za nią godzina,
jeszcze chwila, będziesz w niebie.
Bóg okazał
ci miłość tęsknotą.
Wybranko,
jesteś mu droższa,
bo duszę masz złotą.
A moja srebrna
jak gołębica, trochę
uboga i nie zachwyca.
W imię wiary prawdą grzeszę,
ale Panie !
ja się cieszę,
że ma dusza to miernota,
bliżej srebra jest, niż złota.
Komentarze (11)
Bardzo piękny i mądry w przekazie wiersz, podziwiam
Cię wyszło Ci super...Z serca dziękuję za wierność w
czytaniu moich wierszy i za zrozumienie, cieplutko
:)))))
Zakończenie zaskoczyło mnie. Podoba mi się.
piękne rozważania, skłaniają do refleksji
Lęk przed śmiercią to naturalny ludzki odruch
emocjonalny i samoobronny.Często myślę na te tematy.
Podoba mi się sposób przedstawienia tematu.
sylwio:) bardzo mi sie podoba Twój sposób
patrzenia.Zakończenie najchętniej zabrałabym ze sobą
:)
pięknie utkałaś wiarę w nastroju ,melancholij ....
pozdrawiam
Nastrojowo, wzruszająco, prawdziwie.
nie kolor kruszcu a wiara się liczy-uwierzyć i przez
życie ufnie z nadzieją kroczyć - ładny wiersz
-pozdrawiam
Piękna wiara z wiersza płynie, spotkanie z Bogiem
nikogo nie ominie, czy to złoto czy to srebro, Bóg
zawsze jest dla nas siłą tajemną...pozdrawiam :)
Ciekawy wiersz i bardzo interesujący,ale kto na tej
drodze zwraca uwagę na kolor jaki ma kruszec? Tytuł
bardzo dobrze dobrany do treści...powodzenia
wszystko co jest związane z wiarą człowieka nie jest
łatwe i proste,są szczęśliwi Ci którzy potrafią
uwierzyć tak na prawdę i do końca,wtedy wszystko jest
proste w życiu,pozdrawiam