Lęk
Andrzejowi
Noc koszmarny sen
budze się
przerażający lęk
boje się nocy
boje się dnia
wraz z tobą
opuściło mnie silne ja
Zostało ja słabe
płochliwe i przerażone
że życie za trudne
że śmierć zbyt blisko
malutki płomyk zagubienia
rozpala się
w wielkie strachu ognisko
Boje się nocy
boje się dnia
to życie zbyt trudne
dla opuszczonego ja
autor
askra
Dodano: 2008-07-05 22:21:29
Ten wiersz przeczytano 806 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Najgorsze co może spotkać nas w życiu to zwątpić w
samych siebie...
samotność pociąg za sobą lęk, wiadomo że dwoje ludzi
połączonych miłością, czy przyjaźnią nie boi się
niczego, nie lękaj się, uwierz w siebie, potrafisz
sama przeciwstawić się strachu, pozdrawiam, fajny
wiersz +