Lęk przed nią!
Nie ma mnie,a jestę.
Nie czuje,lecą łzy.
Nie myślę,to co było kiedyś
jestę teraz Tam.
Brakuje mi ciszy,spokoju tego że mogę
pobyć sama.Czasami rodzi sie we
mnie bestja którą musze
nakarmić.
By dała mi żyć w hałasie , zgiełku
i
brudach tego świata.
Ja tak czuje. Zwariować czasami można.
autor
Bunia
Dodano: 2006-09-20 23:16:38
Ten wiersz przeczytano 519 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.