Lekcja historii

Profesor znowu swą zbroję zakłada
Wyciąga mapę,po czym ją rozkłada
I w zbroi rycerza ze swą dumną miną
Pyta czy pamiętamy bitwę nad rzeką Dźwiną.

My cicho siedzimy,bo się boimy,
Że źle odpowiemy lub źle skojarzymy.
Ja szybko wzrok w książkę wlepiłam,
A uśmiech na twarzy w powagę zmieniłam.

W jednej chwili cała ze strachu skamieniałam,
Bo się na historię nauczyć zapomniałam.
A profesor jakby wyczuł to, że nic nie umiem
I że historii ni w ząb nie rozumiem...

Wywołał mnie do tablicy,pod mapą postawił
I sam na sam z problemem zostawił.
Ja w panice pomocy u znajomych szukałam,
Co kilka sekund "oczko" do kogoś puszczałam.

Lecz to mi nie pomogło,a wręcz zaszkodziło,
Bo "oczko" do profesora przypadkiem trafiło.
Lecz nie znalazło u niego zrozumienia
I wywołało grymas szczerego zdziwienia.

Ja wnet się zrobiłam jak cegła czerwona,
Uwagą profesora mocno ugodzona.
Powiedział, że jestem osłem na wiedzę odpornym,
Którą on w trudzie mozolnym
Wpoić nam się stara przez minut czterdzieści
Przedstawiając swe wiadomości i najnowsze wieści.
Później mi dwóję z łaski postawił
I do ławki z dumą szybko mnie odprawił...

Pozdrawiam Wszystkich którzy mają problemy z historią... Trzymajcie się:))))

autor

Tanglit

Dodano: 2004-09-22 09:35:41

Ten wiersz przeczytano 8712 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Szkoła

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie