***Lekcja życia***

„jedynie starość Panu Bogu nie wyszła…”

uczmy się cierpienia od tych których dotyka
nie uczmy się na sobie jak jazdy na rowerze
postrzegajmy uśmiech ten co z ust innych nie znika
o bólu nie zapominajmy umacnia nas w wierze

uczucia choć trwają czasem trudno je nazwać
pojawiają się w chwilach, których nie chcemy
one burzą naszą harmonię, nowy grunt chcesz badać
gdy burzą nasz świat, którą drogę wybrać nie wiemy

pamiętajmy o swym celu na tym świecie
którą z dróg życiorysu niebios wybrać mamy
wiec ją jedną na swój żywot wybierzecie
tą co z ludzkich dramatów filmów znamy

godzimy się z cierpieniem by łatwiej żyć
w spojrzeniach ludzi odnajdujemy umieranie
chcemy tak trwać bezpiecznie razem być
z cierpieniem życia trzymać się za dłonie

Wiersz ten dedykuje tym, którzy w szczególny sposób dotykają dłoni cierpienia…

autor

MonikaP

Napisany: 2007-02-20 Dodano: 2007-02-20 21:43:47

Ten wiersz przeczytano 652 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie