Lekko załamiesz powiekę

Wiem, nie spojrzysz.
Lekko załamiesz powiekę.
Wypuścisz powietrze, które niosło tyle przykrych słów.
Nawet się nie zarumienisz.
Tylko
podkopiesz kolejny kamień w moją stronę.
A gdy nogi miałaś unieruchomione - rzucałaś nimi.
Nie znajduję tylko powodu,
sama powiedz w jakim celu?
Pomiędzy nami nie ma już swobodnego przejścia.
Zasypałaś najmniejsze szczeliny.
Ale jeszcze się widzimy,
jednak ty nie przestajesz…
Jeśli nie chcesz, po prostu idź w swoją stronę.
Odwróć się, postaw stopę.
I stracisz mnie z pola widzenia.
Tak byłoby najlepiej dla wszystkich.
Ta bariera przysłania mi słońce.
Rzuca cień na gruntowne rzeczy,
które są najważniejsze.
Kładzie ciemięży nacisk na każdy mój krok.
Chyba, że ty chcesz iść w moją stronę,
a ja stoję Ci na drodze?
Ale wówczas byś się cofała…
Jeśli chciałabyś się cofać to po co ta kamienna bariera?
Nie pojmuję.
A ty niczym te kamienie…
Wiem, nie spojrzysz.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2012-11-19 Dodano: 2015-06-18 02:07:56

Ten wiersz przeczytano 853 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie