leniwie...
leniwie czas
przez dziurkę od klucza
przewlekam
można nie mieć nic
uszkodzony zmysł powonienia
humor pod zbitym psem
kompletny brak wiedzy o macierzyństwie
a jednak bujać w obłokach
można nie lubić noszenia bielizny
być poetą na swój własny uzytek
mieć nadzieję nie wiedząc na co
a jednak zbierać własne doświadczenia
można również wyprzedzać siebie
biedę głaskać jak grzecznego kota
kiepskim wyczuciem czasu drążyć byt
i paradoksalnie być szczęśliwym
leżę na polu
pościelonym koniczyną
z okna oczu
na panoramę nieba
mam widok
Komentarze (11)
tak leniwie mozna patrzec w niebo i cieszyc sie
znaleziona konczynka
Bogaty wiersz, w uczucia, slowa pelne powabu,
namietnosc i ten naturalny blask. Cudo na beju!
tak leżąc i wpatywywć sie w niebo można wiele sobie
tylko wyobrazić , tródno tego dokonać. Ładny wiersz.
bez leniuchowania, nie ma wierszy pisania.)))
Można, jak najbardziej można :)
Bardzo mi się podoba ten wiersz, zaczytuję się :)
nie kazdy posiada zdolnosci pisarskie czy manualne ale
jednak moze marzyc i byc na swoj sposob szczesliwym
Niezłe... Tytuł doskonale oddał to co w wierszu.
Niespodziewanie przeżyłem chwilę relaksu czytając ten
wiersz. Udany wiersz.
Ach chciałoby się czasem tak poleniuchować, kusi Twój
wiersz... kusi :)
Bujanie w obłokach, zbieranie doświadczeń i bycie
szczęśliwym, naprawdę może być niezależne od naszych
predyspozycji i umiejętności. To kwestia nastawienia.
Dobrze jest czasem oderwać się od rzeczywistości...
Dusza spoglada na swiat leniwie - uskrzydlona
szczesciem ..ulatuje w marzeniach do nieba.
Poleniuchować nigdy nie zaszkodzi.Przy tym, można snuc
przecudne marzenia, kręcac palcem we włosach.Temat
dość pomysłowy,całość zgrabnie ujęta