Lepiej chodźmy na wódkę

Byłem otwarty jak brama wjazdowa
Ty w ręku trzymałaś pilota
I ciebie spragnione moje ramiona
Coś więcej niż zwykła tęsknota

Żywopłot i róże rozkosz w ogrodzie
Uczyłem się ciebie jak uczeń
Słowa miłości w szufladzie na spodzie
Zamknięte choć do niej mam klucze

Obiady kolacje ale bez śniadań
Znów kiedyś pójdziemy na wódkę
Być może nie trzeba nic dopowiadać
I tylko świat domknąć na kłódkę

A potem jest cisza rozpacz i wieczność
Wspomnienie dom ojciec i matka
Znowu nas dzieli bezpieczna odległość
Stąd dotąd jak wolność i klatka.

Gregorek 9-10.9.20

autor

return

Napisany: 2020-09-09 Dodano: 2020-09-11 20:15:04

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie