W lesie
w jagodowym zagajniku
ktoś rozsypał perły jagodowe
spętał jednonogim drzewom
wędrowanie po rosistych dywanach
czemu więc młodnieją
ku niebu lepiąc wianki zielone
kłosząc szyszki pachnące
równo dzieląc cienie
to igłom
to liściom
to mnie
pociemniałem od patrzenia
zastygłem soczyście jak korzeń
moje ciało ozdabia delikatność szorstkiej
kory
uniesioną głowę kołysze
cierpliwie uśmiechnięty wiatr
Z tomiku ,,To tylko wszystko,,
autor
Mirosław Madyś
Dodano: 2019-02-17 15:03:58
Ten wiersz przeczytano 1061 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
-wena- szczególnie wiosną. Dziękuję i pozdrawiam :)
las ma swój niepowtarzalny urok
spacer po nim to sama przyjemność :)+
bronisława.piasecka - dziękuję za ciepłe słowa:)
Pozdrawiam :)
Sotek - dziękuję za komentarz:) Pozdrawiam :)
Ładnie ujęte.
Treść wiersza rozbudza wyobraźnię.
Pozdrawiam.
Marek
Ślicznie. Piękne obrazy cudownego lasu. Pozdrawiam.
Pan Bodek - dziękuję za komentarz:) Pozdrawiam :)
Slysze i widze ten las...
Potrafisz. Pozdrawiam :)
TOM.ash - dziękuję za ciepłe słowa:) Pozdrawiam :)
Kropla47 - zawsze jesteś mile czytana :) Dziękuję i
pozdrawiam :)
koplida - dziękuje i pozdrawiam :)
valanthil - siła zmysłów :) Dziękuję i pozdrawiam :)
helin - wystarczy zrobić pierwszy krok:) Dziękuję i
pozdrawiam :)
Luiza1 - dziękuję i pozdrawiam :)
Ładnie w Twoim jagodowym lesie.
Podobaś