Leśmianowski świat

z miłości do poezji Pana B.L.

W leśmianowski bezświat tych ciągłych niedowcieleń,
Gdzie topielec bezwładnie wchodzi w samą zieleń,
Gdzie młoty osobiście mury rozkruszają
I Świdryga z Midrygą się odczłowieczają
Weszłam ja, by poczuciem odgadnać spojrzystość
Oraz niepoznaniem zrozumieć oczywistość.
I zbłąkałam się leśnych w bezdrożnych drożynach
I zbłądziłam w ów twórczych poety wyczynach.
Niespodzianie znalałam w mym oczekiwaniu
Drogowskaz wskazujący drogę ku poznaniu.
W śpiewnych wersach leśmianowskich ballad i wierszy
Jest świat wielki, bezświat jest większy i szerszy.
I wszystko jest tu inne, jest odrealnione
I w inności swej powszechne, bo niedowcielone.
I ja, jak topielec w tą zieleń wstąpiłam
W poezji Leśmiana się w niego wcieliłam
Wystarczyło tylko wiersze musnąć spojrzeniem
I poczuć i odgadnąć w bezsensie znaczenie...

autor

perel-ka

Dodano: 2007-07-09 10:32:19

Ten wiersz przeczytano 1414 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie