Leśniańska poetka
Krysi Wajdzie- poetce i i bajkopisarce z Leśnej
Spytacie dzieci - "Kto to poetka?"
Ot, niewysoka to jest kobietka,
Lecz mimo wzrostu głowę ma w chmurach,
Zwykle radosna , rzadko ponura.
Uczucia w słowach jak warkocz splata.
Kto jej pomaga ? Muza skrzydlata-
Euterpe , w której władzy liryka-
Ona poetce rymy podtyka.
Echem liryki brzmią bajki słowa.
Drżącym je głosem czytać gotowa,
Bo walczy z tremą krucha kobietka-
Ma przyjaciółka- Krysia- poetka.
autor
Kryga
Dodano: 2007-10-14 11:48:52
Ten wiersz przeczytano 914 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Hołd złożony poetce i przyjaciółce w jednej osobie.
Bardzo ładny, ciepły wiersz - prawie można się przy
nim pogrzać... :)
... kruchość ciała zmierzona kreseczkami i kropkami
literek .....a ile w niej bogactwa....zwinnie biegnie
myśl i treść ciekawa ....:-}
Bardzo ciekawy opis poetki, przyznam, że w pewien
sposób mnie urzekł. Krucha kobietka, a jednak tyle
potrafi.