Leta
Zapomnienie
Tego chcę!
Skrzywdzili mnie!
Trupy ludzkie
Nie boję się nicości
Bo ona tkwi we mnie
Wkraczam do duszy ciemności
I nie wypowiem nigdy już: nie!
Piję wodę z Letejskiej rzeki
I nie trzyma już nikt nade mną opieki
A ja ciągle piję tę wodę
I skończyć nie mogę!
autor
Poeta znad Pomorza
Dodano: 2007-02-15 20:29:31
Ten wiersz przeczytano 1106 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.