Leży człowiek

z życia wzięte

Na chodnku leży człowiek,
Chyba całkiem się nie rusza.
Czy zatrzyma się ktokolwiek?
Czy się znajdzie dobra dusza?

Leży człowiek tuż przy furtce,
Nogi lekko rozrzucone
Przeszkadzały panu w kurtce,
Więc je kopnął w drugą stronę.

Szła kobieta do kościoła,
Z chorą ręką na temblaku,
Z obrzydzeniem się wzdrygnęła
I wyzwała od pijaków.

Leży człowiek przy śmietniku,
Przechodziły obok dzieci,
Co to było śmiechów, krzyków,
Gdy zdeptały mu berecik.

Pani z wózkiem wyszła z bramy,
Miała minę oburzoną:
Jak tak można być pijanym?
Poszła zatem drugą stroną.

Dwaj koledzy szli na metę,
A że chęci mieli zdrowe,
Przeczytaną już gazetę
Podłożyli mu pod głowę.

Jeszcze pies w pobliżu chodził,
But mu olał świeżym moczem,
Ogoleni, w skórach, młodzi
Tak dla jaj kopnęli w krocze.

Gawron ukradł okulary,
Smarkacz zajrzał w dokumenty,
A on z ust nie puszcza pary,
A on leży, jak zaklęty.

Szambonurki flaszkę nieśli,
Pochylili nad nim głowę,
Chociaż byli niezbyt święci,
Zawołali pogotowie.

Radiowozy, dwie karetki,
Potem worek z czarnej folii,
Nie obyło się bez setki,
I to koniec tej historii.

Odjechali niespodzianie
Mrucząc coś o jajecznicy
I bułeczkach na śniadanie...

Leży człowiek na ulicy

autor

ireczek

Napisany: 2012-11-27 Dodano: 2012-11-27 10:59:51

Ten wiersz przeczytano 918 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie