libacja

u Dionizosa na jakiejś gali
Thor wraz z Zeusem fest popijali
i to bynajmniej nie była woda
lecz miód i wino - płynna ambrozja

częstych kontaktów brak im ze sobą
więc przepijali do siebie zdrowo
Zeus z kielicha a Thor pił z rogu
za radość życia oraz śmierć wrogów

budzi się Zeus rano w pałacu
pęka mu głowa ciało drży w kacu
spogląda wokół za błyskawicą
patrzy młot leży zmarszczył więc lico

próbuje podnieść ale nie może
jak go tu przyniósł z pamięcią gorzej
a niech to satyr kopnie kopytem
cóż teraz począć z przykrym kłopotem

gdzieś tam w Walhalli podobna sprawa
Thor z błyskawicą właśnie się zmaga
co chce ją chwycić dostaje prądem
picie w nadmiarze nie było dobre

młot gdzieś zapodział - atrybut władzy
bez niego rządzić nie da już rady
jak zapanować nad elektryką
która wciąż kopie gdy jej dotyka

chociaż zna sprawy nic nie poradzi
grom krzesał młotem - ten nagi razi
wie że z piorunem groźne igraszki
z braku zaklęcia doznał porażki

cóż znaczy boskość bez własnych mocy
wystarczył jeden wieczór uroczy
żeby stracili prawa do tronów
tak się rozpoczął zmierzch starych bogów

Argo.

ilustr: „Bacchanalia”. Fresk z Palazzo Ducale w Mantui - Guilio Romano

autor

Argo

Napisany: 2020-07-23 Dodano: 2020-07-23 12:41:49

Ten wiersz przeczytano 756 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie