Liryk wrześniowy

Pigwowiec we wrześniu zakwitł
- bezwstydnik.
Tuż
obok prawie dojrzałych pigw
- braci i sióstr -
żywot pszczelego kochanka
wiódł trzy dni.

**
Malina spłoniona
- za przyjście niewczesne
- przeprasza półgłosem.

** *
Niebo bezkresne
obłoki jak miecze
obosieczne.

****
A pod stopami
moja miłość -
taka spóźniona
prośba-modlitwa
o całe ćwierćwiecze -
jarzębiną i wrzosem
w niebo wykwitła
- wstydem pobladła
- i opada mleczem.

**** *
Ach ten wrzesień,
mgłą się kłania,
a w niej jesień
cicho przysiadła
i smutek niesie!

**** **
Czas winobrania;
te zimne grona
o barwie wrzosu
ogrzać w dłoniach,
utulić do snu
na sposób
delikatniutki.
Potem, po prostu
zgryzę jak obie twoje
rozkwitłe sutki
i moszczem do syta
mleczne obłoki napoję!

**** ***
Aż tu pijany jeden
ruszył z kopyta
jakby na Wiedeń
- rumak oszalały
- bułany i niedościgły.
A nago na nim
siedzi mój anioł
- śnieżnobiały
- zakochany i białoskrzydły.

autor

Weno

Napisany: 2015-09-10 Dodano: 2015-09-10 11:06:22

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie