Liryka
Wiersz Mojej Przyjaciółki Magdy
samotność i smutek
żal i rozpacz
lepiej nauczyły życia mnie
niż nie jeden elementarz
Serce goryczą przepełnione
wskazało mi drogę . . .
Lecz dokąd dalej iść,
nie wiem
Pustka w mym sercu
Pustka w mej duszy
kto przyjdzie i mą łzę osuszy ?
Wszystkie kwiatki zwiędły
gwiazdy znikły w mroku
Ja odchodzę krok po kroku . . .
Jestem już tuż, tuż
dokąd wiatr mnie porwie
nie wiem
Dokąd ja właściwie idę ?
Nic nie słyszę,
Nic nie widzę,
Nic nie czuję
Już nie cierpię jak cierpiałam
Już nie płaczę jak płakałam
Już nie czekam jak czekałam
Gwiazda gwieżdzie nierówna
Rzecz to niesłychana
Jak świat światem
Jedna jest niepokonana
Czym wyrażać ból i rozpacz
nie wiem
już nie winie samej siebie
już nie piszę do Ciebie
Dokąd mnie zaprowadzi życie
nie wiem . . .
Komentarze (1)
Pisany rozpaczą... pozdrawiam serdecznie!